۴۰ سال از عمر پربرکت انقلاب اسلامی گذشت. با الطاف خفیه و جلیۀ الهی، نهالی که چهل سال پیش توسط معمار کبیر انقلاب اسلامی غرس و با خون‌های پاک شهیدان آبیاری گردید هم‌اینک به درختی تنومند و ریشه‌دار تبدیل‌شده و پنجمین دهۀ خود را بااقتدار و استحکام بیشتر آغاز می‌کند.
امروز دشمنان به‌خوبی دریافته‌اند که این نظام مستحکم و مردمی، با کودتا و جنگ نظامی از بین نمی‌رود ازاین‌رو بر دو محور اقتصاد و فرهنگ متمرکز شده‌اند و در محور فرهنگ هم بیشترین تلاش دشمن، مدیریت فضای مجازی و هدایت شبکه‌های اجتماعی است. شبکه‌هایی که با همۀ توان و با بیشترین قدرت کیان و موجودیت ایران و اسلام را نشانه گرفته‌اند.
ولی با کمال تأسف، از مسئولان امر و دولتمردان ذی‌ربط، چیزی جز انفعال و عدم تدبیر و نبود عزم و گاه کارشکنی در مقابله با این جنگ همه‌جانبه دیده نمی‌شود.
دشمنان دین و فرهنگ، نعره‌زنان و رجزخوانان، در حال تازیدن به همۀ هستی این مردمند ولی دولتمرد ما به این افتخار می‌کند که دستش هرگز روی دکمۀ فیلترینگ نخواهد رفت و یا این شعار تبلیغاتی و احساسی و بی‌پایه را سر می‌دهد که در این کشور، هستند کسانی که با علم و پیشرفت و فناوری مخالفند.
آقای رئیس‌جمهور، خودتان خوب می‌دانید که هیچ‌کس در این کشور با اصل رسانه‌های مجازی مخالف نیست و احدی منکر خدمات و فواید این رسانه‌ها نیست. آنچه مورد مخالفت شدید متدینان، خانواده‌های شهدا و در رأس همه مراجع عظام است، ولنگاری و سپردن مدیریت این فضا به دشمنان است؛ و آنچه مورد سؤال جدی است آن است که چرا دولت و به‌خصوص وزارت ارتباطات، در این‌همه سال، اهتمام جدّی به راه‌اندازی پیام‌رسان‌های بومی نداشته است؟
چرا دولتمردانی که سوگند خورده‌اند حافظ دین و نگهبان ارزش‌های الهی باشند، در این مورد کاری نمی‌کنند؟ آیا آثار مخرب و خانمان‌برانداز این فضا را نمی‌بینند؟
آیا ورود فرهنگ منحط غرب به درون خانواده‌ها، افزایش آمار طلاق، بالا رفتن سن ازدواج، افزایش روابط نامشروع و خیانت‌های همسران، چیز کمی است؟ آیا انتشار محتواهای الحادی و اهانت و فحاشی و جسارت به خدا و پیامبر و ائمه و توهین به مراجع عظام قابل‌اغماض است؟ آیا می‌توان بر اشاعۀ فحشا و ترویج منکرات و بر تبلیغ مواد مخدر و مشروبات الکلی چشم فرو بست؟ آیا می‌توان افزایش میزان اعتیاد و تبلیغ و ترویج کالاهای قاچاق را نادیده گرفت؟ آیا اخلال در وحدت و وفاق ملی، ضدیت با قانون اساسی، مخالفت با استقلال و تمامیت ارضی کشور، تحریف تاریخ انقلاب اسلامی، القای بدبینی و ناامیدی نسبت به مشروعیت و کارآمدی نظام اسلامی، تبلیغ و معرفی گروه‌ها و احزاب غیرقانونی، انتشار اسناد و اطلاعات طبقه‌بندی‌شده، تحریک به اغتشاش و فتنه‌گری و اخلال در نظام اقتصادی کشور، آیا این‌ها جرم‌های کوچکی هستند؟
چطور از افزایش ۱۴۰ درصدی جرایم فضای مجازی و رایانه‌ای و یا از افزایش ۳۰۰ درصدی کلاه‌برداری‌های رایانه‌ای اطلاع دارید و بااین‌وجود، در بومی‌سازی و مدیریت این فضا، اهمال و یا کارشکنی می‌کنید؟
باکمال تأسف و درد برخی از مسئولان ذی‌ربط، به‌جای حل مشکلات این عرصه، سیاسی‌کاری می‌کنند و به هدف تأثیرگذاری در انتخابات آتی، خود را مخالف فیلترینگ و رقیب را طرفدار آن معرفی می‌کنند و به‌منظور جلب آراء احتمالی، جامعه را به‌سوی دوقطبی شدن پیش می‌برند. اینان گاه به‌صراحت می‌گویند نمی‌شود کاری کرد.
ولی دلسوزان واقعی مردم، بارها به این طیف گفته‌اند خیر می‌شود کارها کرد به شرطی که احساسی باشد و تعهدی و تدبیری. مکرراً گفته‌شده کشور چین که در آن جمعیتی بالغ‌بر یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر زندگی می‌کنند و تعداد کاربران فضای مجازی آن بیش از کل جمعیت اروپا و بیش از ۱۱ برابر کل جمعیت ایران است، هم فضای مجازی خود را به‌خوبی مدیریت نموده و هم موتورهای جستجوگر ملی و داخلی را جایگزین موتورهای خارجی کرده. غرب‌گرایان و غرب باوران ما خوب می‌دانند کشورهایی مانند سوئد، کانادا و کرۀ جنوبی که خود را نمادهای مردم‌سالاری و آزادی بیان می‌دانند، گسترده‌ترین میزان فیلترینگ اینترنت را اعمال می‌کنند. آنان به‌خوبی واقفند که فرانسۀ مدعی حقوق بشر، شدیدترین نظارت‌های حکومتی را بر فضای سایبری دارد و می‌دانند که بزرگ‌ترین مرکز کنترل اینترنت جهان یا به‌اختصار جی سی اچ کیو (G C H Q) در انگلستان قرار دارد.
حال که ما می دانیم فرماندهی تلگرام و اینستاگرام و بسیاری دیگر از پیام‌رسان‌های بیگانه در دست سیا و صهیونیسم و دشمنان قسم‌خوردۀ مردم ایران است، کدام عقل و کدامین شرع می‌پذیرد که دربارۀ هجمۀ آنان هیچ مقاومت نکنیم؟
مثل این کوتاهی و اهمال مثل آن است که کشوری متجاوز با همۀ امکانات نظامی و با تمامی قوای زمینی و دریایی و هوایی و با هزاران هواپیما و تانک و توپ به کشوری حمله کند ولی فرمانده نظامی کشور مورد تجاوز، باافتخار بگوید ما اقدام متقابلی انجام نمی‌دهیم و حتی خاکریز و سنگری هم ایجاد نمی‌کنیم.
خدایا پروردگارا مسئولان و مدیران کم‌توجه و غفلت زدۀ ما را نسبت به وظایف سنگینشان آشنا و آنان را از خواب غفلت بیدار بفرما
