نمایندۀ مردم فارس در مجلس خبرگان خطاب به رئیس جمهور: برخی از سخنانتان با مسلمات اعتقادی شیعه در تضاد است.

آیت الله کلانتری در نامه به حجت الاسلام روحانی در رابطه با اظهارات رئیس جمهور در جمع مسئولان اقتصاد و دارایی که در تاریخ ۱۹ دی ماه امسال بیان شده بود، نگاشته است:

ابراز داشته اید: “وقتی امام دوازدهم ظهور کرد، آن وقت هم می شود نقد کرد، پیغمبر هم اجازۀ نقد می داد، دیگر بالاتر از پیغمبر که نداریم” هرچند این سخنِ دو پهلو، شبهه برانگیز و ابهام زا است و زیبنده نیست از مسئولان ارشد نظام آن هم در کسوت روحانیت صادر شود ولی به هر حال تا حدودی قابل توجیه است مثل اینکه بگوییم منظور، نقد کارگزاران و مدیران اجرایی آن زمان است. ولی در ادامه، سخنی دارید که نه تنها قابل توجیه و تفسیر نیست بلکه، با مسلمات اعتقادی شیعه که در جای خود مبرهن و مدلل شده است در تضاد است.
آیت الله کلانتری در رابطه با گفته رئیس جمهور مبنی بر اینکه “وقتی پیغمبر یک صحبتی می کرد، طرف بلند می شد روبروی پیغمبر می گفت: أ من الله ام منک؟ این حرفی که می زنی حرف خودته یا خدا وحی کرده؟ اگر می گفت من الله، خدا وحی کرده می گفت خوب، اگر می گفت منّی از طرف منه، انتقاد می کرد و می گفت من قبول ندارم” تصریح کرد: اولاً این نحوۀ برخورد با پیامبر (ص) و عکس العمل آن حضرت، در کدام منبع حدیثی معتبر ما نقل شده؟ و ثانیاً در آن زمان، مبانی اعتقادی و جایگاه پیامبر گرامی اسلام (ص) برای بسیاری معلوم نبود و آن حضرت و حتی معصومان پس از ایشان، با جاهلانی سر و کار داشتند، که نه تنها ایشان را نقد، بلکه مورد اهانت قرار می دادند و حضرات معصوم (علیهم السلام) نیز با جهالت آنان، با گذشت و سعۀ صدر برخورد می کردند. وی خطاب به رئیس جمهور بیان کرد: چطور می توان رفتار های جاهلانه برخی تازه مسلمان را مبنای استدلال قرار داد؟!
آیت الله کلانتری اعتقاد به مصونیت و معصومیت پیامبر گرامی اسلام (ص) در همۀ دوران حیات و در تمامی اقوال و افعال، از هرگونه گناه و خطا را از مسلمات شیعه معرفی کرد و گفت: بر همین اساس، مرحوم طبرسی، با استناد به آیۀ شریفۀ «و ما ینطق عن الهوی»، مخالفت با پیامبران را موجب کفر می داند. (مجمع البیان، ج۷، ص۱۰۳)
وی افزود: بنابراین چطور پیامبر (ص) قابل نقد است و حال آن که بر اساس آیۀ شریفۀ «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم (نساء/۵۹)» اطاعت مطلق از آن حضرت واجب است و چگونه وجوب اطاعت مطلق با قابلیت نقد و مخالفت، قابل جمع است؟ همچنین چگونه قابلیت نقد که لازمۀ آن جواز مخالفت است با مضمون صریح آیه ۶۵ سورۀ نساء سازگار است که می فرماید: «به پروردگارت سوگند! ایمان نیاورده اند مگر اینکه در اختلافی که دارند، تو را داور قرار دهند و آن گاه در دلشان، از حکمی که کرده ای، ناراحتی و ملالی نیابند و بی چون و چرا تسلیم شوند.»
آیت الله کلانتری در این نامه بیان کرد: بر فرض که تفکیک حضرتعالی در خصوص پیامبر اکرم (ص) نسبت به مطالب وحیانی و غیر وحیانی، صحیح باشد، در مورد امامان اهل بیت (ع) و نیز حضرت صدّیقۀ طاهره (س) چه می گویید که دریافت کنندۀ وحی نبوده اند با این حال، وجوب اطاعت مطلق از آنان و حرمت مخالفت با ایشان در هر شکل و صورت از باور های قطعی شیعه است؟ چگونه این واقعیت مسلّم، با جواز نقد ایشان سازگار است؟ چنان چه سخن و فعل این انوار مقدسه، پذیرای نقد باشد، تفاوت آنان با مجتهدان جائز الخطاء چه خواهد بود؟